معانی نام سوره های قران

معانی نام سوره ها

نام سوره های قرآن را در یک تقسیم بندی می توان به چند بخش و چند محور تقسیم کرد .
درک و شناخت تناسب هر یک از این نام‌ها با سوره‌ نیاز به مراجعه به خود سوره  و جای کاربرد آن نام در متن سوره دارد .
تقسیم بندی یاد شده چنین است :
1- یک دسته از سوره ها، به نام اشخاص است و نیازی به توضیح وترجمه ندارد. این سوره ها عبارتند از : یونس، هود، یوسف، ابراهیم، مریم، لقمان، محمد (ص) ، نوح .
2- دسته دیگر نامهایی است که از حروف مقطعه اول سوره ها گرفته شده است . مانند : طه یس، ص، ق
3- بعضی از سوره ها به نام برخی  از حیوانات است، از قبیل : بقره ( گاو)، انعام ( چهار پایان )،  نحل ( زنبور عسل )، نمل ( مورچه ) ، عنکبوت ، فیل .
4- دسته دیگری از سوره ها، به نام پدیده های طبیعی و مظاهر خلقت است همچون : رعد، نور، کهف (غار )، دخان (دود) طور ( نام کوه ) نجم ( ستاره ) ، قمر ( ماه )، دهر ( روزگار ودوران )، حدید ( آهن )، تکویر ( درهم پیچیده شدن خورشید )، انفطار ( شکافته شدن )، انشقاق ( شکاف برداشتن و دو شقه شدن )، بروج ( برجهای دوازده گانه فلکی )،غاشیه ( فراگیری شب و قیامت )، فجر، شمس ( خورشید )،لیل ( شب ) ضخی ( روشنایی روز )، تین ( انجیر ) علق ( خون بسته، زالو ) زلزال ( زلزله )، عصر (عصر، روزگار و زمان )، فلق ( سپیده )، طارق ( ستاره ظاهر شونده ).
5- یک دسته دیگر، سوره هایی است که به نام برخی از گروههای اجتماعی و طوایف  و قبایل و جناحهای فکری و تیپهای مختلف مردم و غیر مردم می باشد، مانند : آل عمران ( خاندان حضرت مریم = پدر و مادرش وخودش و پسرش  حضرت عیسی ) نساء ( زنان ) انبیاء  (پیامبران )، مومنون، شعرا، روم، احزاب ( گروهها و قبایل مخالف  مسلمانان مدینه )، سبا ( قومی معاصر حضرت سلیمان ) صافات ( صف کشیده ها، از مجاهدان ،نمازگزاران،